دوستت دارم

ساخت وبلاگ

 

نه معماری بلند آوازه ام

نه پیکره تراشی از روزگار رنسانس

نه آشنای دیرینه مرمر .

اما می خواهم بدانی

تن زیبای تو را چگونه ساخته ام

و با گل و ستاره و شعر آراسته ام

و با ظرافت خط کوفی .

نمی خواهم

توانایی ام را در بازسرایی تو به رخ بکشم

و در چاپ دوباره ات

و در نقطه گذاری ات از الف تا ی .

که عادت ندارم

از کتاب های تازه ام سخن بگویم

و از زنی

که افتخار عشقش را داشته ام

و افتخار تألیفش را

ـ از فرق سر تا پنجه پا ـ

که چنین کاری

شایسته تاریخ شعرم نیست

و نه شایسته دلبر.


نمی خواهم شماره کنم

خال هایی را

که بر نقره شانه ات کاشته ام

چراغانی را

که در خیابان چشمانت آویخته ام

ماهیانی را

که در خلیج های تو پرورده ام

ستارگانی را

که لای پیراهنت یافته ام

یا کبوترانی را

که میان سینه ات پنهان ساخته ام.

که چنین کاری

شایسته ی غرور من نیست

و کبریای تو.


بانوی من !

رسوایی زیبایم !

که با تو خوشبو می شوم.

تو شعری شکوهمندی

که آرزو می کنم

امضای من در پای تو باشد

و سحر بیانی

که طلا و لاجوردش می چکد.

مگر می توانم

در میدان های شعر فریاد نزنم :

دوستت دارم

دوستت دارم

دوستت دارم.

مگر می توانم

خورشید را در کشوهایم نگه دارم

مگر می شود

با تو در پارکی قدم بزنم

و ماهواره ها

کشف نکنند که تو دلدار منی .


بانوی من !

شعر آبرویم را برده است

و واژگان رسوایت ساخته اند

من مردی هستم

که جز عشقم را نمی پوشم

و تو زنی که جز لطافتت را .

پس کجا برویم دلبرم؟

و نشان عشق را چه سان بر سینه بیاویزیم؟

و عید والنتین قدیس را چه سان جشن بگیریم؟

در روزگاری که عشق را نمی شناسد .


بانوی من !

آرزو دارم

در روزگاری دیگری دوستت می داشتم.

روزگاری مهربان تر، شاعرانه تر

روزگاری که

شمیم کتاب، شمیم یاسمن

و شمیم آزادی را

بیشتر حس می کرد .


آرزو می کردم

که دوستت می داشتم

در روزگاری که

شمع حاکم بود و هیزم

و بادبزن های ساخت اسپانیا

و نامه ها ی نوشته با پر

و پیراهن های تافته‌ی رنگارنگ.

نه در روزگار موسیقی دیسکو

و ماشین های فراری

و شلوارهای جین چل تکه.


آرزو می کردم

تو را در روزگار دیگری می دیدم

روزگاری که گنجشکان حاکم بودند

آهوان، پلیکان ها یا پریان دریایی .

نقاشان، موسیقی دان‌ها، شاعران،

عاشقان، کودکان و یا دیوانه ها.


آرزو می کردم

که تو از آنِ من بودی

در روزگاری که بر گل ستم نبود

بر شعر، بر نی و بر لطافت زنان.

اما

افسوس دیر رسیده ایم

ما گل عشق را می کاویم

در روزگاری

که عشق را نمی شناسد.

 

نزار  قبانی


برچسب‌ها: احساسی هوای تو...
ما را در سایت هوای تو دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 9havayeto9586d بازدید : 170 تاريخ : يکشنبه 4 تير 1396 ساعت: 11:42