هوای تو

بوی پیراهن مرا دارد دست هایی که باز ولگردستدست هایی که فکرمی کردم مثل مرهم برای هر دردست لحظه هایی که بی تو می گذرند کندتر پیش می روند انگارلحظه هایی که سم مهلک آن در رگ وخون من اثر کردست کاش می شد که دست بردارند خاطرات گذشته ام از منکاش می شد... ولی چه باید کرد رسم این روزگار نامردست دارد از چشم های من هر شب اشک نه... سرب داغ می ریزدآتشی که تو شعله ور کردی دیگرامروز مثل یخ سردست بیست ونه سال مثل باد گذشت، بیست ونه سال مثل برق گذشتبیست ونه سال... آه،این دختر چه بلایی سر من آوردستبرچسب‌ها: رضا نیکوکار بخوانید, ...ادامه مطلب