بوسه ی پنهانی

مابین دو بازویت آنجا که تو می دانی

زندانک قصرم شد دل مجرم و زندانی

 هر لحظه جدا از تو یک قصه ی غمگین است

می بارم و می دانم تو قصه نمی خوانی

 شانه مکش آن مو را آن خرمن شب بو را

در چین و خم مویت دل رفته به مهمانی

از شاخه فرو ریزم گل های بهاری را

فریاد ز آهِ من این آهِ زمستانی

غیر از تو و این کوچه من نابلد راهم

هستی تو الفبای ِ این طفل دبستانی

 از شاعرک چشمت افسانه بگو گاهی

پروانه نمی سوزد با شعر و غزلخوانی

  دستی به دلم داری دستی به قلم دارم

همدست‌ شوند این دو ، شعرم‌ شود عرفانی

 تحریم لبت بردار تا دست ز جان شویم

رندانه بکن نرمش چون دولت روحانی

 در کوره دهی تنها با این دو سه دلشادم

توباشی و من باشم یک جمعه ی بارانی

زین طرفه که من دارم زین جلوه که تو داری

درمانده و در بُهت است خاقانی شروانی

 از حق که نشد پنهان از تو چه کنم پنهان

در خواب منی هر شب با بوسه ی پنهانی

 ابوذروهاب