فالوده ی شیرازی

ناز ابرویتان کـــه با اخمش ، می­کنـد با نگــاه من بازی

اخم، یعنی که عاشقی امّا ... ظاهراً دلخوریّ و ناراضی

مثل هر پنجشنبه آمده­ام تا به خواجه تفألی بزنم

نیمکت­هــای حافظیه مرا ، می­بَرَد تا خیال­پردازی:

صورتت روی شانه­ام انگار، حسّ سرلشگری به من داده

ماه ، جای ستاره می­بندد ، شانه­های ِ لباس ِ سربازی

گرچه سرباز ساده­ای هستم، با تو اسکندرم، نمی­بینی؟!!

حکـم کن  تا دوباره در  تاریـــخ ، تخت جمشید  را  براندازی

دست روی سرم بکش بانـــو!! ...نمره ی دو به من نمـی­آید!!!

باز در گوش من بخوان: "یک روز قول دادی که مرد می­سازی"!

حوضِ ماهی سعدیه این بار ، قدر یک سکّه کوچکم کرده

تا تـــو برگردی و مرا از پشت ، توی عکس خودت بیندازی

خواجه!!! شاخه نبات یعنی این، امتحان کن ببین چه شیرین است!!

طعــم ِ لب­هــای ِ دختـری  بعد  از  صرفِ  فالــوده­های ِ  شیــرازی

رنگ  پیراهن ِ  مرا  در  باد ...  قدّ و بالای سبزتان می­بُرد

راست قامت بمانی ای شیراز!!! تا به این سرو ناز می­نازی

رضا سیرجانی