کاش چون حضرت انگور ببینم خود را

کاش چون حضرت انگور ببینم خود را

که سرِ دارم و از دور ببینم خود را

جان انگور به جز جام نمی انجامد

در من آن هست که منصور ببینم خود را

مردمان خون مرا هرچه که در شیشه کنند

بیشتر نور علی نور ببینم خود را

سرِ از سینه جدا مانده بگیرم بر کف

در شهیدان نشابور ببینم خود را

نیست شیرین تر از آن خواب که بعد از عمری

صبح برخیزم و در گور ببینم خود را

تو شفاعت کن و بگذار که در رستاخیز

با سر زلف تو محشور ببینم خود را

خرقه ی تنگ جهان در نظر من پشم است!

کاش در پنبه و کافور ببینم خود را...