تاوان

پیش پایم پیش مرگم خون چکان جان می دهد

روبرویم فاتحی سرمست جولان می دهد

نیست آسان ماندن ِ در کشتی ِ در حال غرق!

ناخدا این سان به عمر خویش پایان می دهد

مطمئن هستم خدا روز قیامت ساعتی

مُهر طومار شفاعت را به شیطان می دهد

آنچنان گویی که سرداری به سربازان خویش

نیمه شب با چشم های بسته فرمان می دهد

کاج پیر پوک وقتی بر زمین افتاد گفت :

مرد وقتی باوقار است از درون جان می دهد !

باختم اما تمام شعرهایم مال تو !

مرد اگر بد هم ببازد خوب تاوان می دهد