گفتی برو عزیز... فراموش کن مرا

"نون"از شروع قصه ی ما "والقلم" نشد

حیفا که عاشقش شدم و عاشقم نشد

پشت مرا شکست فقط با نگاه سرد

پشتی که زیر بار غم و درد خم نشد

ای دوستان نوشتم و اقرار میکنم

حسی شبیه عاشقی اولم نشد

گفتی برو عزیز... فراموش کن مرا

هی سعی کرده ام و به جانت قسم ، نشد

با اینکه حرف های تو گاهی شرنگ بود

در پیشم از قداستتان هیچ کم نشد

تو رفته بودی و طی این سال های سخت

بر هیچ دل ، به قدر دل من ، ستم نشد

بانوی مهربان غزل های من ببین

مهمانی ات تمام شد و "چای" دم نشد