لعنتی مایه ی جنگ است نگاهش با من

 

لعنتی مایه ی جنگ است نگاهش با من

 مژه اش تیرِ کمان های سپاهش با من

 

 پلک بر هم زد و برگشت و مرا دید و ندید

 چه کند شعله ی چشمان سیاهش با من

 در سکوتی پر فریاد سخن گفتم و گفت

 نفس وسوسه انگیز پر آهش با من

 

 شوق نورانی مهتابی من رفت و نرفت

 سایه از روی درخشنده ی ماهش با من

 گفتم و گفتم و گفتم بِبرم با غزلی

 گره از بند لب زمزمه خواهش با من

 

 گفتمش دیده مچین از سرناز و بِنشین

 به خدا بوسه بده ، جرمِ گناهش با من

برچسب‌ها: علی نیاکوئی لنگرودی هوای تو...