ناز کمتر کن و از حال خرابم بنویس

حلقهء زلف تو شد باعث ویرانی من

وای بر حال دلِ سردِ زمستانی من 

ناز کمتر کن و هر جا ، سخن از دل بنویس 

تا ببینی همه جا ، شعر و غزلخوانی من

نرود عمر من و شادی دل ، تا دمِ صبح _

نکنی گر تو شبی، فکر پریشانی من 

حجرالاسود چشمت ، شده آرامش ما 

میشوی تا به ابد ، کعبهء ایرانی من

ناز کمتر کن  و از حال خرابم بنویس

ناز تو باعث این بی سر و سامانی من 

تیر مژگان زده ای تا که عذابم بکنی

مُهر جانبازی تو ، خورده به پیشانی من

تا پریشان بشود زلف تو در دست نیسم 

وای بر حال من و ، حال مسلمانی من

واجب شرعی دین است ، که لبهای شما

بشود در همه جا ، قسمت و ارزانی من 

تو که همرنگِ هوایِ دمِ صبحِ غزلی _

« غافلی» از من و ، از آتش پنهانی من 

 اسماعیل جلیلی « غافل »