خوش ندارم ناخوش احوالت کنم ، با این سخن ها

رفته ای چندی است تا خالی شوی از ما و من ها

خوش ندارم ناخوش احوالت کنم ، با این سخن ها

گریه کردم بی تو روی شانه های جالباسی

عطرتلخت مانده روی تک تک این پیرهن ها

بعد تو ، باد است حرف عالم و آدم ، به گوشم

پندهای پیر مردان... شایعات پیرزن ها...

رفته بودی ، مثل اشک ، از چشمها افتاده بودم

با تو ، اما باز افتاده ست اسمم ، در دهن ها

کیستی ای عشق ؟ وقتی نیستی در سوگ و سورم

چیست فرق پیرهن های عروسی ، با کفن ها؟

حوض بی ماهی ، حیاط برگریزان، چای بد طعم

باز با گلپونه ها « من مانده ام تنهای تنها »