از انتخاب من ، این روز ها پشیمانی

تویی که دختر زیبای شهر بارانی

چگونه آمده بودی مرا بسوزانی ؟

چگونه آمده بودی که عاشقم بشوی ؟

و چشم های مرا باز هم ببارانی

تویی که بیت به بیت مرا خودت گفتی

و راز غربت این شعر را نمی دانی !

همیشه جای تو در حرف های سهراب است

که حس بی مثل باغ های کاشانی

تو رازدار ستون های تخت جمشیدی

شکوه جاری هر نقش طاق بستانی

تویی که طعم عسل داشتی چرا چندی ست

به تلخ طعمی زیتون ناب گیلانی ؟

حقیقت است و من منکرش نخواهم شد

که برگزیده ای از دختران ایرانی

نگو که خوب من از چشم هات می خوانم

از انتخاب من ، این روز ها پشیمانی

تمام قافیه ها را از آن خود کردی

ببخششان به من این بیت های پایانی

ولی نه - مال خودت ، چونکه خوب میدانم

تو قهر می کنی ، این شعر را نمی خوانی