فقط نگاه کن و شعرهای تازه بخواه

کسی که چشم تو را اینهمه سیاه کشید

کسی که طرح مرا باب ذوق تو نزد و

تو را به ذوق من اینگونه دلبخواه کشید

به شاهکار خودش بر تو ! آنقدر زل زد

که نقش آینه ها را به اشتباه کشید

به رنگ گندمی ات طعم سیب را بخشید

و بعد پای مرا هم به این گناه کشید

فقط نگاه کن و شعرهای تازه بخواه

که هر چه شعر کشید ، از همین نگاه کشید

غزال کوه نشینم ، به خود نناز که گاه

گناه ریزش کوهی به پای کاه کشید

من آن پلنگ جسورم که خرق عادت داشت

و نقشه های تصاحب برای ماه کشید

تو را رقم زد و لبخند زد به خلقت خویش

مرا کشید و برای همیشه آه کشید

و راز پاکی هر عشق پیش فاصله هاست

به این دلیل میان من و تو راه کشید